groots
Er is geen feest dat grootser gevierd wordt dan Pasen. Het is het feest der feesten. Groter nog dan kerstmis, zij het dat kerstmis met meer romantiek is omgeven, want wat is er aandoenlijker dan de geboorte van een kind? Pasen wordt voorafgegaan door de lijdensweek. Daar is weinig ruimte voor romantiek. Dan gaat het om de rauwe werkelijkheid van leugen en verloochening, lijden en sterven, en dood. Deze rauwe werkelijkheid heeft Jezus willen ondergaan om deze te overwinnen. Maar juist vanwege de verlossing uit die rauwe werkelijkheid is Pasen het feest der feesten, dat wij in grote dankbaarheid vieren. Wij staan stil bij de opstanding van Jezus uit de dood. Niet langer is de dood onze toekomst, het definitieve einde, het zwarte gat. Nieuw en onvergankelijk leven breekt aan. Leven zonder dood.
Even leek Jezus zelf ook slachtoffer van de rauwe werkelijkheid. Op Goede Vrijdag werd hij terecht gesteld. Hij werd gedood en werd begraven, zoals alle andere mensen. De duisternis van de dood leek ook over zijn leven gevallen. Maar dan gebeurt er het grote wonder: Jezus staat uit de doden op. Dat vieren wij tijdens de Paaswake.
uitbundig
Om het grote feest van Pasen te vieren kent de liturgie van deze bijzondere avond een aantal bijzondere rituelen:
- het ritueel het vuur en licht
Eigenlijk zouden wij de liturgie pas mogen beginnen na het invallen van de duisternis. Terwijl de mensheid omgeven wordt door de duisternis van de dood, wordt er nieuw licht ontstoken. De duisternis wordt verdreven.
In de kerk wordt een groot vuur ontstoken, waaraan de paaskaars wordt ontstoken. Dan weerklinkt plechtig het “Lumen Christi”, het Licht van Christus. Daarna worden de kaarsjes van de gelovigen ontstoken.
Om het symbool van het licht te laten spreken wordt het feest van Pasen steeds gevierd bij de eerste volle maan na het begin van de lente. Dan is zelfs de nacht niet donker.
-het ritueel van het Woord
We lezen uit de bijbel als verhaal van het heil, de weg die God aflegt met het Joodse volk en daarna met Zijn Kerk, op weg naar Pasen als de bekroning van deze geschiedenis.
- het ritueel van het nieuwe lied
Gedurende de veertigdagentijd zijn de liturgische liederen gedragen van toon geweest. Nu slaan deze sobere tonen om in gejuich en gejubel. Als aanhef naar het evangelie klinkt het “Alleluia”. God zij lof gebracht. ‘Wees blij. Christus is verrezen’. Christenen moeten blijde mensen zijn. In hun leven is het nooit echt donker meer. Zij mogen altijd hopen en vertrouwen.
- het ritueel van het water en het doopsel, na het evangelie
Omdat Jezus uit de dood is opgestaan, kunnen wij niet meer op eenzelfde onverschillige wijze verder leven. Allereerst willen gelovigen daarom op Jezus lijken. Zij willen hem navolgen in zijn liefde voor iedere mens. Zij willen schoongewassen worden van hun liefdeloosheid, egoïsme en ongeloof. Daarmee maakt de gelovige zich kwetsbaar. Maar dan is geen bezwaar, want hij/zij mag vertrouwen. Christus is immers uit de dood opgestaan. Wat kan ons gebeuren? Zelfs de dood heeft niet meer het laatste woord.
uitgenodigd
Jezus verrees op de eerste dag van de week. Daarom komen gelovige christenen steeds samen op de eerste dag der week, de zondag, om te vieren: Jezus is verrezen. Maar Jezus mag iets terugverlangen voor alles wat Hij voor ons heeft gedaan. Hij heeft immers gezegd: “Blijft dit doen om Mij te gedenken.” Welkom!!!
Dr.Hub Schnackers, em.